3. Czym jest Wieczór Wigilijny? - posłuchaj uważnie i odpowiedz na pytania.
Kiedy na niebie gwiazdka rozbłyśnie, to do wieczerzy siadamy. Piękna choinka, stół z potrawami, a my kolędy śpiewamy. W stajence Jezus sie dziś narodził, pasterze go odwiedzili. Z pokłonem przyszli też trzej królowie i dary hojne złożyli. A my z opłatkiem wśród swych najbliższych, życzenia sobie składamy. I wszyscy razem dziś się cieszymy, że święta wspaniałe mamy.
Rozmowa na podstawie wiersza: - kiedy siadamy do stołu wigilijnego? - co to jest wieczerza? - jakie potrawy powinny się znajdować na wigilijnym stole? - co powinno leżeć pod obrusem? - czym dzielimy się zasiadając do stołu? - jak nazywają się piosenki śpiewane w Boże Narodzenie?
4. „Kolędowanie” – zachęcamy do wspólnego śpiewania kolęd i pastorałek.
5. „Świąteczne bajeczki” - dla relaksu proponujemy Wam kilka bajeczek.
6.„Podarunki z nieba"- posłuchajcie proszę uważnie piosenki i spróbujcie odpowiedzieć, jakie prezenty są najlepsze i najważniejsze!
7. Kochani! Jak tradycja nakazuje dzielimy się z Wami opłatkiem i składamy Wam i Waszym Rodzicom świąteczne życzenia. Bądźcie zdrowi i do szybkiego zobaczenia. Pozdrawiamy świątecznie:)
2. "Kolorowe bombki" - zabawa dydaktyczna. Rozwijanie spostrzegawczości i pamięci wzrokowej. Rodzic przygotowuje 10 bombek w różnych kolorach. Dzieci przeliczają je i podają nazwy kolorów wyróżniając głoski w nagłosie i wygłosie .
3. Świąteczne kolędowanie - przypomnienie utworów o tematyce świątecznej z poprzednich lat
4. Zabawa matematyczna "Mierzymy"- poznanie narzędzi do pomiaru długości. Rodzic pokazuje dziecku różnego rodzaju miary: krawiecką, stolarską, taśmę mierniczą, linijkę szkolną. Objaśnia, że to są narzędzia, którymi mierzy się długość. Zwraca uwagę na podziałkę na narzędziach i zaznaczone cyfry. Wyjaśnia co to znaczy 1cm i jak należy zmierzyć długość danego przedmiotu. Dzieci podejmują próbę mierzenia wybranych przedmiotów. Mogą również mierzyć swoje części ciała
5. Zabawa rytmiczna "Echo rytmiczne". Rodzic wystukuje wybrany rytm rękoma i nogami - dzieci go odtwarzają, następnie dziecko podaje rytm a rodzic go odtwarza.
6. Spacer w okolicy domu - obserwacja zmian zachodzących w przyrodzie. Wyrabianie samodzielności podczas zmiany odzieży wierzchniej i obuwia, hartowanie ciała.
7. "Kącik Molika Książkowego" - słuchanie tekstów literackich dotyczących świąt Bożego Narodzenia.
⦁ Zestaw ćwiczeń porannych: – „Idą święta” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rodzic rozdaje dzieciom butelki. Przedszkolaki swobodnie poruszają się po pokoju. Na sygnał i hasło R.: Idą święta! – zatrzymują się, uderzają butelkami o podłogę i skandują rytmiczne: Idą święta…!, aż R. da sygnał do swobodnego poruszania się. – „Porządki” – zabawa z wymachem rąk. Dzieci trzymają butelki oburącz: jedna ręka z jednej strony butelki, druga na przeciwległym końcu butelki, nogi w rozkroku. Na sygnał i hasło R.: Porządki! – dzieci unoszą butelkę ze wspięciem na palce, następnie opuszczają ręce i pięty.
– „Dekorujemy choinkę” – zabawa z elementem skłonu. Dzieci dobierają się w pary, stają do siebie plecami, przekładają i podają sobie butelkę między kolanami i nad głowami.
– „Wałkujemy ciasto” – ćwiczenie stóp. Dzieci w siadzie skulnym, ręce ułożone z tyłu na podłodze, przed stopami leży butelka. Na sygnał i hasło R.: Wałkujemy ciasto! – dzieci przesuwają stopami butelkę po podłodze w przód i do tyłu, do siebie.
– „Kto szybciej” – zabawa bieżna: dzieci stawiają butelki na podłodze. Poruszają się swobodnie, omijając butelki, tak by żadna z nich się nie przewróciła. Na sygnał i hasło R., np. Choinka! – dzieci zatrzymują się przy najbliższej butelce i czekają na sygnał R. do ponownego poruszania się.
2. „Gwiazda betlejemska” – oglądanie rośliny. R. prezentuje dzieciom kwiat doniczkowy: poinsecję, zwaną gwiazdą betlejemską. Objaśnia, że jest to symbol świąt Bożego Narodzenia. Roślina nie ma kwiatów, lecz ozdobne liście. Dzieci liczą kolorowe liście. Roślinę ustawiają w dowolnym miejscu w domu (może obok choinki?). Ustalają z R. zasady dotyczące pielęgnacji rośliny.
3.„Polskie kolędy i pastorałki” – śpiewanie znanych dzieciom kolęd; określanie nastroju muzyki. Rodzic prezentuje wybraną przez siebie kolędę, omawia jej treść oraz elementy muzyczne takie jak tempo, nastrój, dynamika, budowa piosenki (zwrotki, refren). Rodzic powtarza słowa kolędy z gestodźwiękami, dziecko powtarza je na zasadzie echa, akcentuje metrum melodii klaszcząc na „raz” oraz akompaniując wybranymi przez Rodzica instrumentami.
Propozycja kolęd: " Gdy się Chrystus rodzi...", „Przybieżeli do Betlejem…”
4. „Bakalie” – zabawa ćwicząca spostrzegawczość i motorykę małą. Rodzic przygotowuje różne bakalie wymieszane w pojemniku oraz mniejsze pojemniki i pałeczki do chińszczyzny. Dzieci rozpoznają i podają nazwy bakalii. Następnie rozdzielają poszczególne bakalie do mniejszych pojemników, chwytając je pałeczkami.
5. „Ciasto rośnie i opada” – zabawy badawcze; poznawanie reakcji chemicznych. Rodzic przygotowuje sodę, ocet, olej, barwnik, szklankę, dzbanek, pipetę (lub strzykawkę, gumową gruszkę) oraz patyki do szaszłyków. Wlewa do szklanki ocet, miesza delikatnie patykiem i dodaje barwnik (np. sok z buraka, bibułę). Następnie wsypuje do dzbanka opakowanie sody oczyszczonej, potem powoli wlewa olej (po ściance do dzbanka), nabiera pipetą zabarwiony ocet ze szklanki i po kropli wlewa do dzbanka. Dzieci obserwują zachodzącą reakcję chemiczną - powstawanie bąbli, podnoszenie się ich i opadanie, ciągłą „wędrówkę” od góry do dołu. Rodzic tłumaczy, że kropelki zabarwionego octu wpuszczone do dzbanka z olejem i sodą powoli opadają na dno. Tam następuje reakcja chemiczna z sodą, w wyniku której wytwarza się gaz. Ten gaz otacza kropelki wpuszczonego octu, a one stają się przez to lżejsze i unoszą się do góry. Kiedy wypłyną na powierzchnię oleju, gaz ulatnia się, a krople z powrotem stają się cięższe i opadają na dno.
6. „Aniołkowie i pastuszkowie” – zabawa matematyczno-słuchowa. Dziecko ma liczmany (np. guziki, fasole, klocki), 2 styropianowe kubki oraz zestaw kartoników z cyframi 1–5 przygotowane przez Rodzica. R. proponuje zabawę w liczenie aniołków i pastuszków. Ustala z dzieckiem, że gdy usłyszy dźwięk np. trójkąta, to oznacza, że idą aniołki, gdy usłyszy bębenek – idą pastuszkowie. R. gra na trójkącie, a dziecko liczy dźwięki i wrzuca do kubka tyle liczmanów, ile usłyszało dźwięków. Układa przy kubku kartonik z odpowiednią cyfrą. Następnie R. uderza w bębenek, dziecko liczy dźwięki i wkłada do kubeczka odpowiednią liczbę liczmanów oraz podpisuje kartonikiem z cyfrą. Dziecko wysypuje liczmany, porównuje poprzez ustawienie w pary, gdzie jest więcej, a gdzie mniej. Dziecko zdolne porównuje zbiory na podstawie kartoników z cyframi.
7. „Choinka” – zabawa plastyczna z wykorzystaniem KP2.55. Dzieci wycinają poszczególne elementy, składają na pół, składają i sklejają według wzoru, tworząc choinkę. Pracę mogą ozdobić dowolnym materiałem.
8. „Pachnący dom” - ozdabianie pomarańczy. Rodzic włącza kolędy, dziecko słucha lub śpiewa, jeżeli zna. Rodzic daje dziecku pomarańcze i całe goździki, dziecko ozdabia owoc goździkami (wbijając je). Do pracy można zachęcić wszystkich domowników. Ozdobione pomarańcze przyozdobią wigilijny stół. Propozycja pastorałki, która umili Wam pracę.
9. „Fabryka prezentów” – zabawa ruchowa. Dzieci swobodnie poruszają się po pokoju. Na sygnał i hasło Rodzica – nazwy zabawek – naśladują te zabawki, np. roboty, rowery, traktory, mówiące lalki, kotki.
Kochani, pamiętajcie o używaniu zwrotów grzecznościowych i o częstym myciu rąk!
W dowolnym momencie dnia wybierzcie z rodzicami buźkę określającą Wasz nastrój.
1.”Freeze dance"- rozgrzewka na dzień dobry. Ćwiczcie tak, jak na filmie. Na hasło "freeze"- zamarzamy, czyli stoimy bez ruchu
2.”Aktor” – zagadka słowno-obrazkowa. R. prezentuje dziecku na kartonie rebus: litery ak i obok rysunek toru. Dziecko odczytuje słowo: aktor. R. rozpoczyna rozmowę, zadając pytania: Kto to jest aktor? Gdzie pracuje aktor? Jakich znacie aktorów?
3."Aktorskie miny” – rozpoznawanie nastroju. R. pokazuje dziecku symbole emocji. Dziecko za pomocą min i gestów przedstawia: smutek, złość, radość, szczęście, gniew. R. rozpoznaje przedstawiane stany emocjonalne. Zmiana.
4.„Ćwiczenia aktorskie” – gimnastyka buzi i języka. R. informuje dziecko, że każdy aktor uczy się prawidłowego wymawiania i akcentowania wyrazów – tzw. dykcji. Dziecko wstaje, kładzie dłoń na przeponie i powtarza za R. ćwiczenia oddechowe: – Wciąga powietrze nosem, a następnie długo wypuszcza ustami. – Nabiera powietrza i przesuwa je z policzka do policzka. – Na jednym wydechu liczy do 10. – Powtarza sylaby: ho-ho, hi-hi, hu-hu, muuuuu, mi-ko, li-fa, hi-ma. – Powtarza wyrażenia (wolno, przesadnie wyraźnie): sucha szosa, żółte żelki, różowy rower, szara szafa.
5.„Rekwizyty” – zabawa naśladowcza. R. przypomina dziecku historię narodzin Jezusa. Gromadzi rekwizyty związane z postaciami w jasełkach: Jezus – lalka (bobas), Maryja – chusta na głowę, Józef – sztuczna broda, królowie – korony, dary, pasterze – koszyczki z darami i kapelusze, aniołki – włosy anielskie i skrzydła. R. proponuje dziecku zabawę w teatr. Dziecko wybiera przedmiot, wciela się w rolę – naśladuje głosem, gestami, zachowaniem.
6. „Gwiazdy” – zabawa sensoryczna; poznawanie różnych faktur. R. nawiązuje do tradycji kolędowania, w której w pochodzie kolędnikom towarzyszy „ruchoma” gwiazda – obracająca się sylweta gwiazdy. R. przygotowuje wycięte z materiałów o różnej teksturze gwiazdy (cienki papier, zwykła tektura, tektura falista, folia z bąbelkami, sylweta gwiazdy pokryta folią aluminiową itp.) Dziecko dotyka je, dzieli się wrażeniami i określa cechy materiałów, z których zostały wycięte. R. nożyczkami przecina każdą gwiazdę na połowę, miesza połówki, zasłania dziecku oczy. Zadaniem dziecka z zakrytymi oczami jest odszukanie i dopasowanie połówek tej samej gwiazdy.
7.„Gwiazdka” – praca plastyczno-techniczna. Każde dziecko otrzymuje styropianową gwiazdkę. Maluje ją farbą na kolor żółty (lub biały) oraz ozdabia brokatem. Za pomocą szpilki przypina cekiny, tworząc wzorki. Gwiazdki posłużą do wykonania dekoracji na święta a może włożone na kijek do kolędowania?
8.„Kolędnicy – muzycy” – zabawa bieżna. Dziecko otrzymuje butelkę. Porusza się z nią swobodnie przy muzyce. Na sygnał i hasło R.: Kolędnicy – muzycy! – dziecko zatrzymuje się i naśladuje grę z wykorzystaniem butelki jako instrumentu (skrzypce, fujarka, gitara, puzon itp. według pomysłów dziecka).
9.„Świąteczne kolędowanie” – na koniec propozycja pastorałki „Kolęda na dzwonkach”, której się uczyliśmy w przedszkolu.
Minęła już trzecia niedziela Adwentu. W wieńcu adwentowym pozostała już tylko jedna niezapalona świeca, co oznacza, że jeszcze tylko jedna niedziela do BożegoNarodzenia.
Obejrzyjcie, proszę film animowany, który pomoże Wam poznać historięBożego Narodzenia.
Jezus jest Synem Bożym. Gdyby chciał, mógłby się narodzić w pałacu, miałby złotą kołyskę, piękną pościel, kolorowe zabawki, wokół służących, mnóstwo prezentów i wspaniałe jedzenie... Jednak narodził się w stajni wśród zwierząt, bo nikt w Betlejem ich nie przyjął. Leżał na sianku w żłobie. (Żłób to drewniana skrzynka, w której umieszcza się siano dla zwierząt).
Pan Jezus chciał nam w ten sposób przekazać coś bardzo ważnego.
Nie tak ważne w święta są prezenty, wyszukane potrawy, słodycze, bogato zdobiona choinka... Najważniejsza jest rodzina, z którą spędzamy święta; najbliżsi, których kochamy i którzy są z nami.
Dlatego starajcie się w tym czasie, jaki pozostał do świąt, być posłuszni i pomagać w domowych obowiązkach i przygotowaniach świątecznych. Pamiętajcie również o modlitwie. W ten sposób sprawicie wielka radość Dzieciątku Jezus.
2. "Jak pomagam w przygotowaniu do świąt" - wypowiedź dzieci. Doskonalenie umiejętności budowania dłuższych wypowiedzi słownych. Dzieci opowiadają w jaki sposób pomagają rodzicom w przygotowaniu do świąt Bożego Narodzenia i starają się budować kilkuzdaniowe wypowiedzi. Opowiadać o swoich emocjach i odczuciach.
4. Zabawa ruchowa "Sanie Mikołaja". Dzieci poruszają się po pokoju w rytmie świątecznych piosenek pokonując przeszkody ustawione przez rodzica.
5. Zabawa matematyczna "Świąteczne kartki". Dzieci doskonalą umiejętność klasyfikacji. Rodzic rozkłada na dywanie kilkanaście różnych widokówek: krajobrazy, kwiaty, pocztówki bożonarodzeniowe i wielkanocne. Zadaniem dzieci jest pogrupowanie kartek według rodzaju. Dziecie muszą uzasadnić swój wybór.
6. "Sprzęty domowe" - zabawa dydaktyczna. Dzieci rozwiązują zagadki dotyczące urządzeń ułatwiających prace domowe.
Jeżdżę sobie po dywanie,
kiedy w domu jest sprzątanie. (odkurzacz)
Wody i proszku
szybko nabierze
i brudne pranie
sama wypierze. (pralka)
To urządzenie
lubię i cenię,
bo w nim miksuję
zdrowe jedzenie. (mikser)
Stoi w kuchni szafka,
ten kto jej używa,
wie, że jest przydatna,
bo wszystko pozmywa. (zmywarka)
Po materiale
ślizga się wspaniale
kiedy się zepsuje,
nic nie uprasuje. (żelazko)
Po rozwiązaniu zagadek dzieci dokonują analizy i syntezy słuchowej wyrazów, przeliczają sylaby i układają tyle patyczków ile jest sylab w danej zagadce. Następnie określają głoski w nagłosie.
7. "Reniferki" - zabawa plastyczna z wykorzystaniem KP2.51. Dzieci próbują nadmuchać balony. Następnie wycinają elementy renifera i naklejają na balon według instrukcji.
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych: mycie rąk po zabawie i przed posiłkiem
8. Emocje: A teraz kochani pokażcie, która buźka przedstawia Wasz nastrój podczas dzisiejszego dnia.
Temat: Dobrymi uczynkami przygotowujemy serce dla Jezusa.
Szczęść Boże! Minęła druga niedziela Adwentu. Przygotowujemy się do świąt Bożego Narodzenia. Na wieńcach adwentowych zapalamy drugą świecę. Policz, ile jeszcze świec, czyli ile niedziel do Bożego Narodzenia?
Niedługo przygotowania do świąt rozpoczną się na dobre. Być może w waszych domach stoją już ustrojone choinki.
Zapewne marzycie też o jakichś prezentach na Boże Narodzenie...
A pomyśleliście o prezentach dla nowonarodzonego Jezusa? Przecież to właśnie On będzie miał swoje urodziny...
Najlepszym prezentem dla Jezusa sa nasze dobre uczynki. Dzieciątko Jezus najbardziej cieszy się, kiedy pomagamy mamie i tacie, jesteśmy im posłuszni, pamiętamy o codziennej modlitwie.
1. "Świąteczne porządki"- Kochani, zbliżają się święta, proszę abyście pomogli rodzicom w przygotowaniach. Razem nauczcie się tańca :)
2. "Pieczemy ciasto na święta"- ćwiczenia artykulacyjne języka
Pieczemy z rodzicami pyszne ciasto na święta. Wsypujemy do miseczki mąkę (wysuwamy i cofamy język z jamy ustnej), wbijamy 3 jajka (3 kląsknięcia). Wsypujemy cukier (wysuwamy i cofamy język z jamy ustnej), dodajemy masło (wysuwamy i cofamy język z jamy ustnej) i wszystko mieszamy – (młynek z języka). Smakujemy czy wszystko dodaliśmy (wysunięcie języka z jamy ustnej, schowanie do środka, mlaskanie). Wkładamy ciasto na blachę i wstawiamy do piekarnika (wysuwamy i cofamy z jamy ustnej szeroki jak łopatka język). Po upieczeniu dmuchamy na gorące ciasto (dmuchanie), kosztujemy kawałek ciasta (mlaskanie), oblizujemy usta, nosek i brodę z okruszków (oblizywanie górnej i dolnej wargi, wysuwanie języka do nosa, potem do brody). Cmokamy z zadowolenia i uśmiechamy się do rodziców (cmokanie, uśmiech – zęby zwarte, pracują tylko usta).
3. „Choinki” – zabawa manualna. Dzieci dobierają się parami z rodzicem lub rodzeństwem. Jedno z nich kładzie się na dywanie, drugie rysuje mu na plecach choinkę raz palcem prawej ręki, raz lewej. Dzieci mogą również rysować czapkę Mikołaja, ozdoby choinkowe (bombki, gwiazdki, księżyce, pawie oczka, sople itp.). Za każdym razem, gdy dziecko po narysowaniu chce „zetrzeć tablicę”, delikatnie masuje dłonią plecy partnera. Po pewnym czasie następuje zamiana ról.
4. „Stół wigilijny” - R. przedstawia dziecku obrazek z potrawami wigilijnymi (przykładowe dania: karp smażony, karp w galarecie, zupa grzybowa, barszcz z uszkami, kluski z makiem, ryba po grecku, sałatka jarzynowa, kapusta z grochem, kompot z suszonych owoców, pierogi, makowiec, kutia). R. prosi dziecko by powiedziało jaka potrawa jest jego ulubioną potrawą. Dziecko wspólnie z rodzicem stara się policzyć ile potraw znajdzie się na wigilijnym stole w naszym domu. R. opowiada dziecku o tradycji układania siana pod obrusem. Dawno temu był zwyczaj, że gospodarz przynosił trochę siana i kładł na stole. Gospodyni przykrywała stół białym obrusem. Po kolacji wigilijnej każdy z domowników wkładał rękę pod obrus i wyciągał jedną nitkę siana. Jeżeli źdźbło było długie, zapowiadało długie, szczęśliwe życie. R. mówi również o łamaniu się opłatkiem oraz o stawianiu dodatkowego nakrycia dla niespodziewanego gościa.
W kolejnej części dzieci dowiadują się, jak obchodzone są Święta Bożego Narodzenia w różnych krajach świata i jak dekoruje się domy w częściach świata, np. jemiołą, skarpetami, pajęczyną (na Ukrainie), udekorowanym modelem żaglowca i drewnianą misą zawieszoną na drucianej obręczy z drewnianym krzyżem i owiniętą wokół niego gałązką bazylii (w Grecji), piniatą (w Meksyku), chorągiewkami na choince (w Danii), szopkami (w Hiszpanii), figurkami św. Mikołaja, aniołkami, gwiazdkami (w Szwecji), australijskim krzaczkiem (w Australii).
Jak obchodzone są Święta Bożego Narodzenia w różnych krajach świata:
5. „Zapachy”- zabawa stymulująca zmysł powonienia. R. prezentuje dziecku 4–5 buteleczek z olejkami eterycznymi (olejki do ciast, do kadzidełek) o zapachach: pomarańczowym, cytrynowym, sosnowym, różanym i czekoladowym. Dziecko wącha, porównują zapach z odpowiednim symbolem: pomarańczą, cytryną, sosną, różą, czekoladą (symbole rodzic rysuje na małych karteczkach). Następnie dziecko otrzymuje zapachy i pomieszane symbole. Jego zadaniem jest dopasowanie symbolu do zapachu. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.
Praca z KP2.27 – podawanie nazw świątecznych potraw, czytanie globalne wyrazów: ryby, pierogi, sałatka, barszcz, makowiec, kapusta. Rysowanie oburącz po śladzie.
6. „Świąteczne pierniczki” – działanie dzieci. Dziecko zakłada strój do zajęć kulinarnych: fartuszek oraz chusteczkę na głowę, dokładnie myją ręce. R. zaprasza dziecko do zabawy w cukierników. Zadaje pytania: Czym zajmują się piekarz, kucharz i cukiernik? Jaka jest różnica między zawodem piekarza a cukiernika? Następnie wykłada na stół produkty potrzebne do wykonania pierniczków oraz przybory kuchenne. Dziecko podaje nazwy produktów, odmierza potrzebną ilość, dodaje poszczególne składniki, zagniata ciasto. Gotowe ciasto dzieli na dwie części, wałkuje. Foremkami wykrawa pierniczki o różnych kształtach, układaj na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Po upieczeniu pierniczki należy ostudzić. W kolejnych dniach będziecie je ozdabiać.
Przepis na pierniczki: 0,5 kg mąki 20 dag cukru pudru 20 dag płynnego miodu 0,5 kostki masła 1 jajko 1 mała, płaska łyżeczka sody 1 opakowanie przyprawy do piernika Do mąki dodać cukier puder, sodę i przyprawę do piernika. Zrobić dołek, wlać miód, dodać jajko i masło. Zagnieść ciasto. Rozwałkować i wykrawać pierniczki. Piec w temperaturze 180° przez 8–10 min.
7. "Zimowy spacer"- obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie. Kochani, a teraz namówcie rodziców na spacer. Postarajcie się sami ubrać. Pamiętajcie o czapce, rękawiczkach i szaliku, bo na dworze już zimno!
8. "Emocje"- Prawda, że zimno na dworze? A teraz pokażcie proszę, która buźka przedstawia Wasz nastrój podczas dzisiejszego dnia.
Dziecko siedzi z R. i mówi wyliczankę, wskazując kolejno na siebie i R. Przy słowach: Raz, dwa, trzy, wychodź ty! osoba, na którą wypadnie ostatnie słowo, wymyśla jakieś ćwiczenie, które razem wykonują. Potem wypowiada słowa wyliczanki i zabawa toczy się dalej. Dwa aniołki Dwa aniołki w niebie Piszą list do siebie. Piszą, piszą i rachują Ile kredek po-trze-bu-ją? Trzy. Raz, dwa, trzy, wychodź ty!
2. „Święta, święta, święta” – śpiewanie piosenki.
Święta, święta, święta sł. Ewa Chotomska, muz. Krzysztof Marzec
1. Za kilka dni, gdy spadnie śnieg, zapłonie pierwsza gwiazdka. Spotkamy się, by spędzić czas w rodzinnych ciepłych gniazdkach. Usiądziemy przy stole pod choinką iglastą, Wszystkie świeczki zapłoną, będzie ciepło i jasno. /2×
2. Przez jakiś czas zostanie w nas świąteczny zapach ciasta, By tak jak ptak, gdy minie rok, w rodzinne wrócić gniazda. Gdy zaświeci choinka, odnowimy wspomnienia, łamiąc kruchy opłatek, wypowiemy życzenia. /2×
Ref.: Święta, święta... – Rozmowa na temat piosenki. R. pyta:
O czym mówi piosenka? Jakie drzewko stoi przy stole? Co to znaczy „łamać się opłatkiem”? Następnie pokazuje dzieciom opłatek.
3.„Śpiewane życzenia” – śpiewanie krótkich tekstów w różnym rytmie. R. rozdaje dziecku łyżki drewniane lub patyki akustyczne. Śpiewa krótkie życzenia, wygrywając rytm na patykach, dziecko powtarza. R. prosi dziecko, aby próbowało zaśpiewać życzenia na jednym wydechu. Następnie dziecko wymyśla życzenia, śpiewa, rytmizuje. Przykładowe życzenia: Życzymy wszystkim Wesołych Świąt. Niech będzie to dla nas magiczny czas.
4.„Eksperymenty z mierzeniem” – zabawy matematyczne Każde dziecko otrzymuje 2 sznurki o długości ok. 40 cm. Dziecko układa je na dywanie, porównuje ich długość. Następnie jeden ze sznurków zwijają w kłębek. R. zadaje pytanie: Czy teraz sznurki są tej samej długości? Dziecko sprawdza poprzez rozwinięcie sznurka. – Dziecko otrzymuje podkładki oraz po 5 drewnianych patyczków (szpatułki) w 2 kolorach. R. prosi o wybranie patyczków jednego koloru i ułożenie z nich ścieżki: ma być prosta, końce patyczków mają się stykać. Następnie prosi o ułożenie drugiej ścieżki, pod pierwszą. Dziecko przelicza patyczki, ustala, że ścieżki są takiej samej długości. R. mówi: Pierwsza ścieżka zakręca, zostaw pierwszy patyczek, a następne przesuń tak, aby ścieżka była kręta. Końce patyczków muszą się stykać Dziecko buduje ścieżki. R . pyta: Czy teraz ścieżki są tej samej długości? Jeżeli nie, to która jest dłuższa: zakręcona czy prosta? Dziecko powinno dojść do wniosku, że obie ścieżki mają taką samą długość.
5. Praca z KP2.26 – kolorowanie płytek według kodu, układanie rytmów, rozwijanie pamięci oraz koordynacji wzrokowej.
6.„My też pastuszkowie” – aktywne słuchanie pastorałki. Dziecko porusza się po pokoju, rytmicznie klaszcze, tupie, wykonuje gestodźwięki.
7. „Szopka bożonarodzeniowa”. Na długi grudniowy wieczór proponujemy zabawę plastyczną dla całej rodzinki. Może zainspirujecie się filmikiem, a może macie zupełnie inny pomysł. Powodzenia!
W dowolnym momencie dnia wybierz z rodzicem buźkę, określającą Wasz nastrój.
2. Utrwalenie wiersza z poprzedniego dnia pt. "Choinka" - pamięciowe opanowanie wiersza
3. Prezent dla Mikołaja - rozmowa na temat wiersza
Dorota Gellner
A ja się tak bardzo,
bardzo postaram
i zrobię prezent
dla Mikołaja.
Zrobię mu szalik
piękny i nowy,
żeby go nosił
w noce zimowe
i żeby nie marzł
w szyję i uszy,
gdy z burej chmury
śnieg zacznie prószyć.
Niech się ucieszy Mikołaj Święty -
tak rzadko ktoś mu daje prezenty
Rodzic zadaje dziecku pytania: Jak myślisz czy Mikołaj dostaje prezenty?, Jeśli tak to od kogo?, O jakim prezencie marzy Mikołaj?, Co dalibyście Mikołajowi, Jak się czuje osoba która dostaje prezent?, A jak ty się czujesz kiedy dajesz prezent? Jaki może być prezent dla bliskich?
4. "Szalik dla Mikołaja" - wykonanie prezentu wybraną techniką
Wykonaj szalik dla Mikołaja dowolną techniką. Możesz go pomalować kredkami, farbami, wykleić kolorowym papierem, bibułą lub krepą. Na zakończeniach szalika przyklej frędzelki z wełny lub papieru.
5. Worek z prezentami - zabawa ruchowa. Na dywanie rozkładamy szarfy lub coś co mamy w domu w zastępstwie - będą to worki na prezenty. Dzieci poruszają się po pokoju, tańczą przy dźwiękach dowolnego utworu. Gdy muzyka milknie dzieci wskakują do najbliższej szarfy, przekładają ją od dołu do góry, następnie trzymają szarfę w wyciągniętych rękach - wykonują 3 obroty (zawiązują worek) i stają nieruchomo w dowolnej pozycji. Na dźwięk klaśnięcia w dłonie dzieci wykonują czynności odwrotnie: rozwiązują worek robią 3 obroty, przekładają szarfę od góry do dołu i wyskakują z obręczy worka.
6. Zabawa matematyczna "Bombki". Rodzic daje dziecku kopertę, w której są kolorowe papierowe bombki o różnej wielkości (6 albo 7 sztuk). Dziecko wyjmuję je z koperty, przelicza i układa od najmniejszej do największej. Dziecko przelicza za pomocą liczebników porządkowych. Następnie miesza bombki i układa od najmniejszej do największej. Ponownie przelicza. Rodzic zwraca uwagę na prawidłowy kierunek liczenia - od lewej do prawej strony.
7. Spacer w okolicy domu - obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie. Wyrabianie samodzielności podczas zmiany odzieży wierzchniej i obuwia.
8. W dowolnym momencie dnia wybierz z rodzicem buźkę określającą Wasz nastrój.
– „Wyruszamy!” – zabawa orientacyjno-porządkowa. R. proponuje dziecku wyprawę do krainy Świętego Mikołaja. Przy dźwiękach dowolnej muzyki świątecznej dziecko „podróżuje samochodem” – porusza się swobodnym biegiem w różnych kierunkach, a gdy melodia cichnie, naśladuje pompowanie koła – wykonuje skłony, naśladuje naciskanie dłońmi na pompkę. Na dźwięk dzwoneczków (łyżka o łyżkę) dziecko tworzy zaprzęgi reniferów i porusza się w rytmie. Gdy dzwonki milkną, zatrzymują się i naśladują rozgarnianie śniegu kopytami. – „Marsz z przeszkodami” – ćwiczenie uruchamiające duże grupy mięśniowe. Dziecko porusza się marszem w rytm wystukiwany przez R., wykonuje zadania podawane kolejno przez R.: idzie po lodzie, stawia duże kroki przez zaspy śniegu, idzie na czworakach przez gęste krzaki, czołga się w niskich jaskiniach. – „Tor przeszkód” – ćwiczenia sprawnościowe. R. z dzieckiem ustawia tor przeszkód z krzeseł, poduszek, klocków itp. Dziecko pokonuje tor. Po ścieżce – przejście po ścieżce ułożonej z poduszek. W ciasnych jaskiniach – ślizg pod krzesłami, w leżeniu przodem. Przez komin – dziecko przekłada zawiązany szalik dorosłego od stóp do głowy, a następnie od góry do dołu, na przemian. Lodowy most – dzieci wykonują przejście równoważne po rozłożonym sznurku, omijając przeszkody w postaci klocków. – „Transportujemy prezenty” – ćwiczenie mięśni wysklepiających stopy. Dziecko chwyta palcami stóp skarpetki i idzie, przenosząc je do koszyka lub miski. – „Czas na prezent” – ćwiczenie relaksujące. Po trudach podróży do krainy Świętego Mikołaja przyszła pora na prezent. R. proponuje, aby dziecko wybrało swoją ulubioną zabawkę, którą chciałoby się pobawić. – „Marsz do Mikołaja” – swobodny marsz po pokoju. Dziecko maszeruje śpiewając znaną mu piosenkę o Świętym Mikołaju.
„Niespodzianka” – zabawa plastyczna. Dzieci czerwoną farbą malują plastikowe butelki po wodzie lub jogurcie (maks. półlitrowe). Farba powinna być gęsta, dobrze kryjąca. Do malowania wykorzystujemy grube pędzle. Prace ustawiamy do wyschnięcia, będą potrzebne w II części dnia.
„Choinka” – pamięciowe opanowanie wiersza. Choinka Bożena Forma W kącie naszej sali pięknie wystrojona, panna choineczka uśmiecha się do nas. Na niej bańki, łańcuch, lampki choinkowe. Gwiazdeczki prześliczne, złocone, bajkowe. Na jednej gałązce piernikowe ludki, a na innej siedzą małe krasnoludki. Pajacyk, kogucik, maleńkie serduszka, chrupiące ciasteczka, pachnące jabłuszka. Wokoło tańczą dzieci, kolędy śpiewają, na choince świecidełka radośnie wieszają.
R. prosi, aby dziecko podczas słuchania wiersza zapamiętało, jakie ozdoby były na choince. Następnie dziecko opowiada, co zdołało zapamiętać: bombki, łańcuch, lampki, gwiazdki, ludziki z piernika, krasnoludki, pajacyka, kogucika, serduszka, ciasteczka, jabłuszka. R. ponownie mówi wiersz (wolno), a dziecko powtarza według kolejności występowanie ozdób w wierszu. Podczas kolejnego powtórzenia dziecko włącza się do deklamowania wiersza. Jednocześnie R. może wprowadzić wyrazy do globalnego czytania: lampki, krasnoludki, pajacyk, kogucik. Dzieci zdolne dokonują analizy i syntezy głoskowej wybranych nazw ozdób choinkowych (o łatwej budowie fonetycznej).
„Pajacyki przy choince” – zabawa ruchowa. Dziecko dobiera się w parę z R. lub rodzeństwem – jedno jest pajacykiem. Dziecko porusza się przy dźwiękach utworu „Zima” Antonia Vivaldiego. Gdy muzyka cichnie, dziecko będące pajacykiem stoi nieruchomo. Druga osoba „ustawia” pajacyka – mówi, jak ma ułożyć ręce, nogi, tułów, głowę, a pajacyk to wykonuje. Po wznowieniu muzyki następuje zamiana ról.
„Prezenty od Świętego Mikołaja” – zapoznanie dzieci ze zwyczajem obdarowywania prezentami. Dzieci wspominają swoje spotkanie ze Świętym Mikołajem, opowiadają, jakie emocje im towarzyszyły, jakie prezenty otrzymały. R. opowiada dzieciom legendę o biskupie Mikołaju: Mikołaj pochodził z Miry, która znajdowała się dawno temu na terenie dzisiejszej Turcji. Jego rodzice byli bardzo bogaci, więc mógł nic nie robić, a i tak nie zabrakłoby mu pieniędzy. On jednak, gdy dorósł, wolał pomagać biednym. Wykorzystał swój majątek, by kupować im jedzenie, ubrania i inne najpotrzebniejsze rzeczy. Był bardzo dobrym, uczciwym i życzliwym człowiekiem, dlatego mieszkańcy Miry wybrali go na swojego biskupa. Mikołaj wiódł długie dobre życie. Co roku, 6 grudnia, obchodzimy jego imieniny, mikołajki. Dziś na całym świecie są świątynie pod jego wezwaniem.
„Mikołaj” – zabawa plastyczno-techniczna. Dzieci przynoszą butelki pomalowane na czerwono w I części dnia. R. pyta: Czy domyślacie się, co będziemy robić z butelek? (postać Mikołaja). R. daje dziecku watę i gotowe elementy – oczy, usta (można wykonać własnoręcznie). Z kolorowego papieru dzieci wycinają głowę, ręce, buty i naklejają wszystko na butelkę. Na czubku butelki przyklejają czapkę – formują ją z bibuły. Gotową prace dziecko przyniesie do przedszkola gdy się spotkamy. Dziecko układa też wyraz Mikołaj z gotowych liter i nakleja na podkładce.
Zapraszamy dziecko na spacer. Obserwowanie świątecznych ozdób na budynkach, wystawach sklepowych, podawanie ich nazw. Wzbogacanie słownictwa dzieci o słowa: lampiony, girlandy. Używanie słownictwa określającego emocje: cudowne, niezwykłe, urocze. Dla chętnych dzieci na długie popołudnie: „Choinka” – zabawa plastyczna. Przygotuj zieloną kartkę, nożyczki, klej. Powodzenia.
1. Zaśpiewajmy wspólnie piosenkę o Mikołaju. Mam nadzieję, że odwiedził Cię wczoraj w domu?
2. „Iskierka przyjaźni” – zabawa integracyjna (w dowolnym czasie, najlepiej kiedy jest rodzina w komplecie) Dziecko siedzi w kole z rodziną, wszyscy krzyżują ręce przed sobą, chwytają się za dłonie. Dziecko podaje iskierkę – mocniej ściska dłoń członka rodziny po prawej stronie. Wszyscy kolejno podają iskierkę do momentu, aż wróci ona do dziecka .
3. Czarodziejka Joanna M. Chmielewska
Julka miała jedno wielkie marzenie. Chciała zostać czarodziejką. Nie po to, żeby wyczarować krasnoludka, który sprzątałby za nią pokój (chociaż taki krasnoludek bardzo by się przydał). I nie po to, żeby powiększyć swój ukochany rower, który dostała kiedyś od babci. Od tamtego czasu Julka urosła, a rower niestety nie. I właśnie wczoraj tata powiedział, że trzeba go oddać młodszej kuzynce, a Julce kupić nowy. Ale Julka kochała swój stary rower i wcale nie chciała go oddawać. Ach, gdyby tak mogła sprawić, że rósłby razem z nią! Czarodziejki na pewno umieją takie rzeczy. Mimo to wcale nie dlatego pragnęła zostać czarodziejką. Julka chciała zrobić coś o wiele większego. Chciała zmienić świat. Bo przecież gdyby ludzie dobrze innym życzyli, częściej się uśmiechali, pomagali sobie nawzajem, po prostu byli życzliwi, to świat byłby lepszy, prawda? I może nawet wojny by się skończyły? Julka musiała znaleźć jakiś magiczny sposób, żeby tak się stało. Ale najpierw musiała zostać czarodziejką. Tylko jak to zrobić? A gdyby tak zamiast do pierwszej klasy w zwykłej szkole dostała się do szkoły dla czarodziejek? Tylko czy rodzice się zgodzą? I ciekawe, gdzie jest taka szkoła? Może Laura będzie wiedziała? Starsza siostra siedziała w swoim pokoju pochylona nad zeszytem od matematyki. – Laura, gdzie jest szkoła dla czarodziejek? – Co? – Laura spojrzała na siostrę, jakby ta spadła z księżyca. – Czy wiesz, gdzie jest szkoła dla czarodziejek? – powtórzyła Julka. – W bajce. – Ale nie w bajce, tylko tak naprawdę. – Nigdzie. – To gdzie czarodziejki uczą się czarować? – Nigdzie. Czarodziejek nie ma na świecie. Są tylko w bajkach. – Nieprawda! – zaprotestowała Julka. – Prawda! – Kłamiesz! Spytam mamę! – Julka była bliska płaczu. – To sobie pytaj! – Laura wzruszyła ramionami i wyszła do kuchni. Zachrobotał klucz w zamku. Obie siostry rzuciły się do drzwi. – Mamo, prawda, że są czarodziejki? – spytała Julka. – Pewnie, że są – odpowiedziała mama, zdejmując kurtkę. Julka spojrzała na Laurę zwycięsko. – Oczywiście w bajkach – dodała mama. – A widzisz? I kto miał rację? – Teraz Laura triumfowała. Julka nie mogła znieść jej miny. Chciała znaleźć się jak najdalej od siostry. – Mamo, mogę iść na dwór? – spytała, przełykając łzy. – Możesz, tylko bądź blisko domu. Na placu zabaw przed blokiem nie było dziś dzieci. No i dobrze, bo Julka chciała być sama. – Nie zostaniesz czarodziejką – zaskrzypiała huśtawka, ledwie dziewczynka na niej usiadła. – Nie zostaniesz czarodziejką – powtórzyła karuzela, a za nią zjeżdżalnia i piaskownica. Jakby tego było mało, z klatki schodowej wyszła właśnie pani Kowalska. Na szczęście była na tyle daleko, że dziewczynka mogła udawać, że jej nie widzi. Julka zazwyczaj mówiła sąsiadom „dzień dobry”. Ale pani Kowalskiej wolała schodzić z drogi. Zresztą wszyscy jej unikali; i dzieci, i dorośli. No cóż, pani Kowalska wcale nie była miła. Często siadała w oknie swojego mieszkania na parterze, obserwując dzieci na placu zabaw. Krzyczała, że za głośno się bawią, trzaskają drzwiami, zabłoconymi butami brudzą schody, a rodzice wcale ich nie pilnują. Nic jej się nie podobało i ciągle na coś narzekała. Kiedy pani Kowalska wyjmowała chusteczkę, Julka zauważyła, że wypadła jej z torebki kartka. Patrząc na oddalającą się sąsiadkę, zastanawiała się, co zrobić. Nie miała ochoty na spotkanie z panią Kowalską, ale jeśli na tym papierze jest napisane coś ważnego? – Proszę pani! Pani Kowalska odwróciła się zaskoczona. – Dzień dobry, ja chciałam... to wypadło pani z torebki. – Julka podała sąsiadce kartkę. – Moja recepta! – zdziwiła się pani Kowalska. – Gdybyś jej nie znalazła, musiałabym jeszcze raz iść do lekarza. – Schowała receptę do torebki i przyjrzała się Julce. – Ty chyba mieszkasz w moim bloku? – Tak. – Jak masz na imię? – Julia. – Julia... mhm... – A pani jak ma na imię? – zdobyła się na odwagę Julka. – Ja? Róża – odpowiedziała pani Kowalska trochę zaskoczona, bo dawno nikt jej nie pytał o imię. – Ale ładnie! Moja lalka ma na imię Róża. – Aha – pani Kowalska nie wiedziała, co mogłaby jeszcze powiedzieć. – Do widzenia – powiedziała Julka, bo też nie wiedziała, o czym miałaby rozmawiać z panią Kowalską. – Do widzenia, Julio. Dziękuję. Kiedy następnego dnia Julka szła z mamą do sklepu, spotkały panią Kowalską. – Dzień dobry – odezwały się jednocześnie mama i Julka. – Dzień dobry – Pani Kowalska najpierw odpowiedziała mamie, a potem uśmiechnęła się do dziewczynki. – Dzień dobry, Julio. – Niemożliwe! Kowalska i uśmiech! – odezwała się mama, kiedy sąsiadka była już daleko. – Chyba ktoś ją zaczarował! A Julka uśmiechnęła się tajemniczo.
Po odczytaniu opowiadania R. pyta dziecko: Jak miała na imię dziewczynka z opowiadania? Kim chciała zostać i dlaczego? Do jakiej szkoły chciała iść dziewczynka? W jaki sposób pomogła sąsiadce? Co można powiedzieć o zachowaniu Julii? W jaki sposób ty być postąpiła? Dlaczego możemy powiedzieć, że Julia jest czarodziejką? Jak myślisz, co jest potrzebne, by być czarodziejką? Dziecko ocenia postępowanie bohaterki opowiadania.
4. „Serce z dłoni” – zabawa ruchowo-naśladowcza. Dziecko porusza się w różnych kierunkach przy dźwiękach dowolnej melodii. Na pauzę w muzyce staje nieruchomo, a z dłoni formuje serduszko. Dziecko dobiera się w pary z R. tworzą wspólne serce z rąk.
5. „Jak postąpisz?” – zabawa dydaktyczna. R. przygotowuje karteczki z narysowanymi przedmiotami (np. czapka, sanki, autobus, buty). Układa je w stosik, rysunkiem do dołu. R. odkrywa jeden obrazek i opowiada scenkę związaną z tym przedmiotem. Jeśli np. jest to czapka, R. opowiada: Pewna dziewczynka zgubiła w szatni czapkę... Dziecko opowiada, w jaki sposób można pomóc dziewczynce. Inne przykładowe scenki problemowe: Kolega założył odwrotnie czapkę. / Dziewczynka nie potrafi założyć butów./ Ania myje ręce, ale nie potrafi zakręcić kurka z wodą./ W autobusie nie ma wolnych miejsc, a na przystanku wsiada starsza pani z ciężkimi zakupami./ Młodszy brat chce bawić się twoim samochodem./ Koleżanka jest smutna, ma łzy w oczach./ Dzieci zjeżdżają z górki na sankach, ale twój kolega jest smutny, bo nie ma sanek. Dziecko szuka rozwiązania.
6. „Łańcuch z serc” – zabawa plastyczna. Dziecko wykonuje girlandę. Otrzymuje od R. kartki A4 z narysowanym sercem, które wycina nożyczkami. Następnie R. maluje dłonie dziecka wałeczkiem do malowania farbami (kolor według uznania), dziecko odciska je na sercu. Zrób kilka takich serc. Gdy prace wyschną, można wykonać w nich dziurki i nawlec serca na sznurek. W ten sposób powstanie girlanda przypominająca o niesieniu pomocy i o życzliwości w stosunku do innych.
7. Praca z KP2.24–25 – wypowiedzi dziecka na temat tradycji bożonarodzeniowych, rozmowa o wzajemnej pomocy i byciu życzliwym, wyszukiwanie i liczenie elementów na ilustracji.
Na koniec proponujemy spacer. Obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie. Wyrabianie samodzielności podczas zmieniania odzieży wierzchniej i obuwia. Pamiętajcie o maseczkach!
8. „Sosna czy świerk?” – poznawanie wielozmysłowe podczas spaceru do parku lub lasu lub ogrodu. Dziecko ogląda gałązki sosny i świerku, jeżeli to możliwe dotyka, porównuje ich długość oraz gęstość igliwia. Następnie wącha gałązki, określa ich zapach.
