Szuwarki 1.12.2021

Data 1.12.2021

 Temat: Życzliwość wokół nas.

1. Zaśpiewajmy wspólnie naszą piosenkę "O Mikołaju" z dnia 29.11

2. Zatańcz razem z Lulisią - ćwiczenia ruchowe

 

3. „Iskierka przyjaźni” – zabawa integracyjna (w dowolnym czasie, najlepiej kiedy jest rodzina w komplecie)
Dziecko siedzi w kole z rodziną, wszyscy krzyżują ręce przed sobą, chwytają się za dłonie. Dziecko podaje iskierkę – mocniej ściska dłoń członka rodziny po prawej stronie. Wszyscy kolejno podają iskierkę do momentu, aż wróci ona do dziecka . 

4. "Czarodziejka"
Joanna M. Chmielewska

Julka miała jedno wielkie marzenie. Chciała zostać czarodziejką. Nie po to, żeby wyczarować krasnoludka, który sprzątałby za nią pokój (chociaż taki krasnoludek bardzo by się przydał). I nie po to, żeby powiększyć swój ukochany rower, który dostała kiedyś od babci. Od tamtego czasu Julka urosła, a rower niestety nie. I właśnie wczoraj tata powiedział, że trzeba go oddać młodszej kuzynce, a Julce kupić nowy. Ale Julka kochała swój stary rower i wcale nie chciała go oddawać. Ach, gdyby tak mogła sprawić, że rósłby razem z nią! Czarodziejki na pewno umieją takie rzeczy. Mimo to wcale nie dlatego pragnęła zostać czarodziejką. Julka chciała zrobić coś o wiele większego. Chciała zmienić świat. Bo przecież gdyby ludzie dobrze innym życzyli, częściej się uśmiechali, pomagali sobie nawzajem, po prostu byli życzliwi, to świat byłby lepszy, prawda? I może nawet wojny by się skończyły? Julka musiała znaleźć jakiś magiczny sposób, żeby tak się stało. Ale najpierw musiała zostać czarodziejką. Tylko jak to zrobić? A gdyby tak zamiast do pierwszej klasy w zwykłej szkole dostała się do szkoły dla czarodziejek? Tylko czy rodzice się zgodzą? I ciekawe, gdzie jest taka szkoła? Może Laura będzie wiedziała? Starsza siostra siedziała w swoim pokoju pochylona nad zeszytem od matematyki.
– Laura, gdzie jest szkoła dla czarodziejek?
– Co? – Laura spojrzała na siostrę, jakby ta spadła z księżyca.
– Czy wiesz, gdzie jest szkoła dla czarodziejek? – powtórzyła Julka.
– W bajce.
– Ale nie w bajce, tylko tak naprawdę.
– Nigdzie.
– To gdzie czarodziejki uczą się czarować?
– Nigdzie. Czarodziejek nie ma na świecie. Są tylko w bajkach.
– Nieprawda! – zaprotestowała Julka.
– Prawda!
– Kłamiesz! Spytam mamę! – Julka była bliska płaczu.
– To sobie pytaj! – Laura wzruszyła ramionami i wyszła do kuchni.
Zachrobotał klucz w zamku. Obie siostry rzuciły się do drzwi.
– Mamo, prawda, że są czarodziejki? – spytała Julka.
– Pewnie, że są – odpowiedziała mama, zdejmując kurtkę. Julka spojrzała na Laurę zwycięsko.
– Oczywiście w bajkach – dodała mama.
– A widzisz? I kto miał rację? – Teraz Laura triumfowała.
Julka nie mogła znieść jej miny. Chciała znaleźć się jak najdalej od siostry.
– Mamo, mogę iść na dwór? – spytała, przełykając łzy.
– Możesz, tylko bądź blisko domu.
Na placu zabaw przed blokiem nie było dziś dzieci. No i dobrze, bo Julka chciała być sama.
– Nie zostaniesz czarodziejką – zaskrzypiała huśtawka, ledwie dziewczynka na niej usiadła.
– Nie zostaniesz czarodziejką – powtórzyła karuzela, a za nią zjeżdżalnia i piaskownica. Jakby tego było mało, z klatki schodowej wyszła właśnie pani Kowalska. Na szczęście była na tyle daleko, że dziewczynka mogła udawać, że jej nie widzi. Julka zazwyczaj mówiła sąsiadom „dzień dobry”. Ale pani Kowalskiej wolała schodzić z drogi. Zresztą wszyscy jej unikali; i dzieci, i dorośli. No cóż, pani Kowalska wcale nie była miła. Często siadała w oknie swojego mieszkania na parterze, obserwując dzieci na placu zabaw. Krzyczała, że za głośno się bawią, trzaskają drzwiami, zabłoconymi butami brudzą schody, a rodzice wcale ich nie pilnują. Nic jej się nie podobało i ciągle na coś narzekała. Kiedy pani Kowalska wyjmowała chusteczkę, Julka zauważyła, że wypadła jej z torebki kartka. Patrząc na oddalającą się sąsiadkę, zastanawiała się, co zrobić. Nie miała ochoty na spotkanie z panią Kowalską, ale jeśli na tym papierze jest napisane coś ważnego?
– Proszę pani!
Pani Kowalska odwróciła się zaskoczona.
– Dzień dobry, ja chciałam... to wypadło pani z torebki. – Julka podała sąsiadce kartkę.
– Moja recepta! – zdziwiła się pani Kowalska. – Gdybyś jej nie znalazła, musiałabym jeszcze raz iść do lekarza. – Schowała receptę do torebki i przyjrzała się Julce. – Ty chyba mieszkasz w moim bloku?
– Tak.
– Jak masz na imię?
– Julia.
– Julia... mhm...
– A pani jak ma na imię? – zdobyła się na odwagę Julka.
– Ja? Róża – odpowiedziała pani Kowalska trochę zaskoczona, bo dawno nikt jej nie pytał o imię.
– Ale ładnie! Moja lalka ma na imię Róża.
– Aha – pani Kowalska nie wiedziała, co mogłaby jeszcze powiedzieć.
– Do widzenia – powiedziała Julka, bo też nie wiedziała, o czym miałaby rozmawiać z panią Kowalską.
– Do widzenia, Julio. Dziękuję.
Kiedy następnego dnia Julka szła z mamą do sklepu, spotkały panią Kowalską.
– Dzień dobry – odezwały się jednocześnie mama i Julka.
– Dzień dobry – Pani Kowalska najpierw odpowiedziała mamie, a potem uśmiechnęła się do dziewczynki. – Dzień dobry, Julio.
– Niemożliwe! Kowalska i uśmiech! – odezwała się mama, kiedy sąsiadka była już daleko.
– Chyba ktoś ją zaczarował!
A Julka uśmiechnęła się tajemniczo.

Po odczytaniu opowiadania R. pyta dziecko:
Jak miała na imię dziewczynka z opowiadania? Kim chciała zostać i dlaczego? Do jakiej szkoły chciała iść dziewczynka? W jaki sposób pomogła sąsiadce? Co można powiedzieć o zachowaniu Julii? W jaki sposób ty być postąpiła?
Dlaczego możemy powiedzieć, że Julia jest czarodziejką? Jak myślisz, co jest potrzebne, by być czarodziejką? Dziecko ocenia postępowanie bohaterki opowiadania.

5. „Serce z dłoni” – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Dziecko porusza się w różnych kierunkach przy dźwiękach dowolnej melodii. Na pauzę w muzyce staje nieruchomo, a z dłoni formuje serduszko. Dziecko dobiera się w pary z R.  tworzą wspólne serce z rąk.

6. „Jak postąpisz?” – zabawa dydaktyczna. R. przygotowuje karteczki z narysowanymi przedmiotami (np. czapka, sanki, autobus, buty). Układa je w stosik, rysunkiem do dołu. R. odkrywa jeden obrazek i opowiada scenkę związaną z tym przedmiotem. Jeśli np. jest to czapka, R. opowiada: Pewna dziewczynka zgubiła w szatni czapkę...
Dziecko opowiada, w jaki sposób można pomóc dziewczynce. Inne przykładowe scenki problemowe:
Kolega założył odwrotnie czapkę. / Dziewczynka nie potrafi założyć butów./ Ania myje ręce, ale nie potrafi zakręcić kurka z wodą./ W autobusie nie ma wolnych miejsc, a na przystanku wsiada starsza pani z ciężkimi zakupami./ Młodszy brat chce bawić się twoim samochodem./ Koleżanka jest smutna, ma łzy w oczach./ Dzieci zjeżdżają z górki na sankach, ale twój kolega jest smutny, bo nie ma sanek.
Dziecko szuka rozwiązania.
 

7. „Łańcuch z serc” – zabawa plastyczna.
Dziecko wykonuje girlandę. Otrzymuje od R. kartki A4 z narysowanym sercem, które wycina nożyczkami. Następnie R. maluje dłonie dziecka wałeczkiem do malowania farbami (kolor według uznania), dziecko odciska je na sercu. Zrób kilka takich serc. Gdy prace wyschną, można wykonać w nich dziurki i nawlec serca na sznurek. W ten sposób powstanie girlanda przypominająca o niesieniu pomocy i o życzliwości w stosunku do innych. 

8. Ćwiczenia w karcie pracy cz.2 s.31

 

 

PAMIĘTAJCIE, ŻEBY UTRWALAĆ PIOSENKĘ I WIERSZYK, KTÓRĄ BĘDZIEMY PREZENTOWAĆ NA MIKOŁAJKACH!

Szuwarki 30.11.2021

Data: 30.11.2021

Temat dnia: Zabawy Andrzejkowe

1. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych na prawidłową postawę ciała. Naśladujemy zwierzęta.

2. „Ciepło – zimno” – zabawa. Dziecko odwraca się tyłem R. chowa wybraną zabawkę w pokoju tak, aby była minimalnie widoczna.
Na hasło : Prosimy!  Dziecko  porusza się po pokoju, szukając zabawki. R. pomaga mu, mówiąc: Ciepło (warm), Gorąco (hot), gdy zbliża się do zabawki, oraz: Zimno (cold), gdy się od niej oddala. Zabawa może być prowadzona w języku angielskim.

3. Skąd się wzięły Andrzejki?

Dawno, dawno temu w przeddzień imienin Andrzeja wszystkie panny chciały się dowiedzieć o swoim losie.” Andrzejki to tradycja ludowa wieczoru wróżb, pielęgnowana od najdawniejszych cza­sów i przekazywana z pokolenia na pokolenie. W tę noc dziewczęta kładąc się spać, wkładały pod poduszkę kartki z imionami chłopców,by rano sprawdzić, które imię chłopca wylosują , to ten bę­dzie jej mężem. Wychodziły za bramę swojego domu i nasłuchiwały z której strony zaszczekał pies, z tej strony miał nadejść jej przyszły mąż.Były też wróżby z butów ustawianych jeden za drugim, w  tych wróżbach chodziło tylko o jedno : która z dziewcząt pierwsza wyj­dzie za mąż.

Z tym dniem związane są również przysłowia ludowe, które dotyczą pogody :

• “Śnieg na Andrzeja, dla zboża zła nadzieja “.
• “Na świętego Andrzeja błyska pannom nadzieja “.
• “Gdy święty Andrzej ze śniegiem przybieży, sto dni śnieg na polu leży”.

 Wróżba z kolorów: dzieci losują karteczki  w różnych kolorach. Rodzic odczytuje znaczenie danego koloru.

biały – szczęście
czerwony – jesteś bardzo lubianą osobą!
czarny – drobny pech
żółty – ktoś zazdrości ci dobrej oceny!
fioletowy – czeka cię miła niespodzianka
szary – smutek
zielony – spełnią się Twoje marzenia

“Patyczki”
Na kartce wypisane są wybrane litery. Każdy z uczestników wybiera sobie jedną z nich i układa z patyczków na dywanie wybraną przez siebie literę. Następnie rodzic odczytuje ich znaczenie :

A – przed tobą daleka podróż
E – pomyślność w szkole
H – zagrasz w filmie
K – sukcesy w nauce
M – dostaniesz dużo pieniędzy
T – pomoc oddanych przyjaciół
W – uważaj na oszustów wokół ciebie
N – czeka cię miła niespodzianka
X – szczęście sprzyja ci we wszystkim

 ” Pudełko szczęścia” – losy dla dzieci
Uczestnicy wybierają po jednym losie i odczytują po rozwinięciu go, co ich czeka w najbliższej przyszłości :
– mrówka – czeka cię pracowity rok
– mleko – czeka cię dobrobyt
– pieniądz – wygrasz na loterii
– książka – doskonałe wyniki w szkole
– serce – czeka Cię miłość i szczęście
– korona – czekają cię pochwały i nagrody
– słońce – zyskasz sławę i popularność
– “1” – ktoś cię doceni
– “4” – szczęście przez cały rok
– “7” – równowaga, zdrowie, mądrość, przygoda
– “8” – powodzenie materialne
– “9” – liczba szczęśliwa oznaczająca prawdę, osiągnięcie celu

 “Mowa kwiatów”
Dzieci losują karteczki, na których wypisane są nazwy kwiatów. Rodzice odczytują je i  wyjaśniają co mu kwiat przepowiada :
– aster – uważaj, będziesz miał kłopoty
– narcyz – zakochasz się
– róża – szczęście i powodzenie w życiu
– frezja – szczęście w podróży
– bez – miłe towarzystwo
– dalie – sukcesy w życiu
– goździk – zazdrość
-niezapominajka – będziesz tęsknić

Najważniejszą Andrzejkową wróżbą jest lanie wosku, która możecie zrobić wieczorem z rodzicami. Figurki woskowe odczytujcie za pomocą lampki na ścianie (rzut cienia).

4.  Zapoznanie z zapisem cyfrowym liczby "7" - pokaz zapisu cyfrowego liczby 7. Dzieci przeliczają dowolne elementy w domu (patyczki, krzesła, książki, talerze itp.), tworzą zbiory 7-elementowe.

 

 5. Ćwiczenia - karty pracy cz.2 s.28

6. Nauka wiersza - Dzieci będą reprezentowały ten wiersz w dniu spotkania z Mikołajem. Proszę o nauczenie się go.

 

"6 grudnia"

6 grudnia jak dobrze wiecie

Święty Mikołaj chodzi po świecie

Dźwiga swój worek niezmordowanie

I każde dziecko swój prezent dostanie

A kiedy rozda już prezenty

Wraca do nieba uśmiechnięty

Choć może czasem przykro Świętemu,

Że nikt prezentów nie daje jemu.

 

 

 

PILNE!!!

 Przypominam również o nauce piosenki zamieszczonej 29.11 !

 

 

 

Szuwarki 29.11.2021

 Temat kompleksowy: "Co cieszy Mikołaja?"

Data: 29.11.2021

Temat dnia: "Poznajemy Mikołaja."

1. Ćwiczenia i zabawy ruchowe na rozgrzewkę - zabawy z Lulisią 

2. Zabawa ruchowa "Na Lodowisku" - Dzieci naśladują zakładanie i zapinanie butów, a także pierwsze kroki na lodzie. Następnie naśladują jazdę na łyżwach, próbują robić piruety

3. Ćwiczenia z karty pracy, cz.2, s.24-25 -  Dzieci starają się odpowiedzieć na pytania, patrząc na ilustracje s.24-25

     -opowiedz co przedstawia powyższy obrazek

     -policz wszystkie dzieci na obrazku i opowiedz co robi każde z nich

     -powiedz jaki jest twój wymarzony, który chciałbyś dostać od Mikołaja i narysuj go

4. Posłuchajcie opowiadania o Świętym Mikołaju

Dawno, dawno temu w Mirze na terenach dzisiejszej Turcji mieszkał mały chłopiec. Na imię miał Mikołaj i pochodził z bardzo bogatej rodziny. Jego rodzice kupowali mu najlepsze zabawki, najpiękniejsze stroje. Nigdy nie brakowało mu strawy na stole, a potrawy jakie jadał były zawsze bardzo smaczne.

Chłopiec lubił obserwować otaczający go świat i bardzo smuciło go, iż inne dzieci nie mają takiego dostatku jak on. Na świecie panowały bowiem: wielka bieda , głód i zarazy spowodowane licznymi wojnami oraz klęskami nieurodzaju.

Mikołaj długo myślał czym spowodowany jest niedostatek innych i doszedł do wniosku, że Bóg ma na świecie tyle pracy, iż nie jest w stanie zadbać o wszystkich ludzi w tym samym czasie. Postanowił pomóc  Stwórcy w opiekowaniu się biednymi.

Zawsze idąc do kościoła zabierał ze sobą tyle jedzenia i różnych łakoci  ile tylko mógł unieść. Rozdawał je później biednym dzieciom i obserwował radość jaką wzbudzały w nich jego podarunki.  Jego rodzice obserwowali te uczynki i cieszyli się, że mają takiego dobrego syna. Mówili, że wyrośnie na wspaniałego człowieka.

Kiedy Mikołaj dorósł odziedziczył ogromną fortunę. Uznał, że nie potrzebuje takiego bogactwa i zaczął je rozdawać potrzebującym. O jego uczynkach oraz wielkiej pobożności mówiono w całej Mirze. Mieszkańcy tak go podziwiali, że został wybrany na biskupa.

Pewnego razu Mikołaj spacerował ulicami i swoim zwyczajem obserwował życie miasta. Jego uwagę przykuła kłótnia dwóch mężczyzn.  Jeden z nich domagał się od drugiego zwrotu długu lub oddania córek w niewolę w celu spłaceniu należności.  Dłużnik miał oddać pieniądze lub wolność córek do następnego poranka.

Czasu do działania nie zostało dużo, bo słońce już zachodziło. Mikołaj pobiegł do domu. Chwycił swój worek, w którym zazwyczaj nosił żywność dla ubogich i zaczął wkładać do niego rożnego rodzaju kosztowności. Kiedy worek był pełny, zaniósł go pod dom dłużnika. Wszyscy już spali, bo był środek nocy. Na szczęście okno było otwarte.  Mikołaj wrzucił przez nie zawartość swojego worka.

Do domu wracał wielce uradowany, że znów spełnił dobry uczynek i pomógł Bogu przy wybawianiu ludzi z ich nieszczęść. Postanowił, że pozna piękne córki  uratowanego mężczyzny z trzema oficerami, których również niedawno wybawił z opresji.

Następnego dnia dłużnik obudził się rozpaczając, iż jego córki stracą wolność. Lecz kiedy wszedł do pomieszczenia z otwartym oknem, nie mógł uwierzyć własnym oczom. Na podłodze przed nim leżała bowiem wielka góra kosztowności. Nie wiedział skąd one się wzięły, ale czuł, że Bóg ulitował się nad jego nieszczęściem.

Bogactwa wystarczyło zarówno na spłatę długu, jak i posag dla córek, które niedługo po tym dniu poznały trzech wspaniałych oficerów.

Pan Bóg od dawna obserwował uczynki Mikołaja. Podobało  Mu się jak biskup pomaga bliźnim. Zaś po tej nocy, kiedy mężczyzna pomógł dłużnikowi  i  jego córkom postanowił, że Mikołaj powinien zostać świętym. Dał też biskupowi możliwość robienia tego co kochał najbardziej, a więc uszczęśliwiania ludzi i wspierania najuboższych.

I tak Bóg dał Mikołajowi dom na dalekiej północy, gdzie święty zbiera przez cały rok siły, aby przez jedną noc w roku przynieść prezenty dla wszystkich dzieci na świecie. Dzieci zaś co roku czekają na tę magiczną noc i marzą, że uda im się spotkać Świętego Mikołaja.

5. A teraz narysujcie Świętego Mikołaja tak jak potraficie najlepiej. Możecie użyć kredek, pisaków lub farb. A oto jak zrobiły to inne dzieci:

       

6. Nauka piosenki pod tytułem "Piosenka o Mikołaju" , którą dzieci będą śpiewały w dniu odwiedzin Świętego Mikołaja w przedszkolu

     Tekst piosenki:

 

 1.Kiedy przyjdzie sroga zima, śnieżek świat zasypie

Wtedy przyjdzie gość wesoły, prezenty przyniesie

Ten Pan z długą siwą brodą, lubi radość sprawiać,

 różne piękne opowiastki dzieciom opowiadać

 

Ref:        x2

To Mikołaj Mikołaj Mikołaj,

       Czeka już od wczoraj, żeby przyjść do dzieci

      I gdy gwiazdka zaświeci 

 

  2. Śniegu mnóstwo napadało, wokół wszędzie biało,

    aż tu widać coś w oddali, jedzie ktoś saniami.

   To Mikołaj dzwonkiem dzwoni, nikt go nie dogoni,

   Bo dziś spieszy się do dzieci, żeby je ucieszyć 

Ref...  x2