19.05.2020

Temat dnia: W płaczu nie ma nic złego.

1. „Rób to, co ja” – poproś dziecko, aby stanęło naprzeciwko ciebie. Poproś, aby dziecko uważnie obserwowało, to, co robisz, i naśladowało Twoje ruchy, np. stanie na jednej nodze, skakanie obunóż, skakanie na jednej nodze, robienie „pajacyka”, kucanie, klaskanie pod kolanem, wykonywanie skłonów, skrętów tułowia. Możesz zaproponować trudniejszy wariant zabawy – podczas każdego ruchu mów: rób tak! lub nie rób tak! W zależności od komunikatu dziecko ma naśladować dany ruch, lub go nie naśladować. Zabawa rozwija spostrzegawczość i ogólną sprawność dziecka. W trudniejszym wariancie pozwala kształtować szybką reakcję na sygnał.

2. „Jak wygląda złość?” Dziecko bierze lusterko i siada na podłodze. R. mówi: Zrób taką minę, jaką masz wtedy gdy się złościsz. Jak wyglądasz? A może tak naprawdę to, gdybyś się zobaczył w lustrze wtedy, gdy się złościsz to raczej rozśmieszyłaby cię taka mina. Ona trochę przypomina rozzłoszczonego koguta... Z czym się kojarzy taka mina?

3. "Myj ręce z liskiem"- zachęcanie do mycia rąk

4. Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie– słuchanie utworu i rozmowa na temat jego treści. R. wprowadza dziecko do uważnego słuchania tekstu, sygnalizując, na jakie informacje powinno zwrócić szczególną uwagę. R.: Podczas słuchania utworu postaraj się zapamiętać, jak miał na imię jego bohater. Jaka przygoda mu się przytrafiła?

Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie (fragment)

Renata Piątkowska

– No, Łukasz, co z tobą? – Babcia podeszła do wnuczka, który zwinął się w kłębek na kanapie,

i pogłaskała go po głowie.

– Babciu, przecież ty wiesz, że ja się nauczyłem tego wiersza. Umiałem go! Jeszcze wczoraj

mówiłem go z pamięci bez jednego błędu!

– To prawda – przyznała babcia.

– No widzisz. A na występie, gdy przyszła moja kolej, wszystko zepsułem. Początkowo szło

mi nawet dobrze. Gdy powiedziałem jedną linijkę, zaraz wiedziałem, jak zaczyna się następna.

Aż doszedłem do miejsca, w którym Słoń Trąbalski pozapominał imiona swoich dzieci, żony,

a nawet własne. Wybrał się więc do doktora, adwokata, szewca i rejenta, lecz nie pamiętał, o co

mu chodzi. Powiedziałem słowa: „Dobrze wiedziałem, lecz zapomniałem, może kto z panów

wie, czego chciałem?”.

I tu koniec. Nie wiedziałem, co dalej. Nie mogłem sobie przypomnieć, jak zaczyna się następna zwrotka. Zapomniałem, jak się nazywam. W głowie miałem pustkę. – Widać było, że Łukasz

bardzo przeżywa swój nieudany występ.

– Wiem, że nauczyłeś się tego wiersza, ale dopadła cię trema. To się zdarza nawet prawdziwym aktorom na scenie – pocieszała babcia.

– Nie wyszło mi z tym wierszem, ale największą przykrość zrobił mi Witek – rozżalił się

Łukasz.

– A co on ma z tym wspólnego? – spytała babcia.

– Witek przepytywał mnie z tego wiersza przed występem, a potem siedział w pierwszym

rzędzie i miał trzymać za mnie kciuki. I kiedy na scenie zapomniałem, co mam dalej mówić,

na sali zapadła cisza. Przeciągała się coraz bardziej, a ja byłem coraz bardziej przerażony. Szukając ratunku, spojrzałem na Witka. Myślałem, że może mi podpowie, jak zaczyna się następna

zwrotka. A wtedy Witek zaczął się ze mnie śmiać. Pokazał na mnie palcem i zawołał:

– Mówi wiersz o zapominalskim słoniu, a sam zapomniał, jak ma być dalej. Łukasz Trąbalski, zapominalski! Ha-ha-ha! – Witek śmiał się głośno i złośliwie, a razem z nim cała sala. Ten

śmiech słyszałem nawet za kulisami. Nigdy mu tego nie zapomnę. Przyjaciel się tak nie zachowuje – stwierdził Łukasz z żalem.

– No cóż, jak mówi przysłowie, prawdziwych przyjaciół poznaje się w  biedzie. Ty, będąc

w kłopocie, zawiodłeś się na swoim przyjacielu, ale nie zawsze tak bywa. Trudna sytuacja może być okazją, aby ktoś poznał nas z najlepszej strony.

N. zachęca dzieci do dzielenia się wrażeniami po wysłuchaniu opowiadania: Jak miał na imię bohater opowiadania? Co mu się przytrafiło? Na czyją pomoc liczył Łukasz? Jak myślicie, jak się wtedy czuł? Co oznacza przysłowie Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie? Co mogłoby pomóc poprawić nastrój Łukaszowi? Czy wy też kiedyś byliście w podobnej sytuacji?

5. „Co mogłoby pomóc Łukaszowi?” – zabawa dramowa. R. zachęca dziecko do krótkiej burzy mózgu, podczas której zastanawia się, co mogłoby pomóc Łukaszowi – bohaterowi opowiadania, który czuje się bardzo źle z powodu zachowania przyjaciela. R.  tak kieruje rozmową, by pojawiła się również odpowiedź, że Łukasz mógłby płakać, smucić się, wyżalić się komuś bliskiemu, np. babci. R. podkreśla, że płacz często pomaga nam uporać się z trudnymi emocjami, reguluje je. Mówi, że nie wolno wyśmiewać się z płaczących osób. Wyjaśnia, że dorośli też czasem się boją, smucą, płaczą i to jest w porządku.  Dziecko przedstawia za pomocą gestów, w jaki sposób można pomóc chłopcu.

6. Rozpoznaj i nazwij emocje.

Link do zadania o emocjach

7. Karty pracy

Praca z KP4.21a – rysowanie propozycji pomocy innym.

Praca z KP4.21b – pisanie po śladzie wyrazów, które odpowiadają stanom emocjonalnym osób na ilustracjach.

 

7. "Zły humorek"- Posłuchajcie wiersza o złości i proszę zastanówcie się, co robiła nasza bohaterka, kiedy była zła. Wierszyk przedstawiam w formie filmiku.

Pokażcie, jak wygląda twarz osoby, która czuje złość?

Co robiła dziewczynka, kiedy czuła złość? (tupała nogami, trzaskała drzwiami, nadepnęła psu na ogon, głaskała kota pod włos, potrącała krzesła, stoły).

Co sądzicie o takim zachowaniu?

W jakich sytuacjach czujecie czasem złość? 

Musimy zastanowić się teraz, jak poradzić sobie ze złością, aby nie robić nikomu krzywdy

( możemy np. tupać, głęboko oddychać, zmiąć lub podrzeć niepotrzebną gazetę, poćwiczyć, narysować złość i zamknąć rysunek w słoiku)

8. Propozycje  sposobów na złość: dmuchaj na piórko, wstążki, sznureczki. Dmuchaj z całej siły, ile możesz. Teraz rysuj po śladzie. Co się dzieje z Twoją złością?

Jeśli czujesz złość, weź kartkę. Rysuj obojętnie co: koła, krechy, rysuj, ile możesz, rysuj swoją złość. Teraz rysuj po śladzie. Co się dzieje ze złością?

9. "Moje emocje"- Narysuj i nazwij emocję, która towarzyszy Ci dzisiejszego dnia.

Kochane Dzieci, mamy nadzieję, że będą towarzyszyły Wam same pozytywne emocje! Pani Danka i Pani Asia