08.06.2020 (poniedziałek)

Temat dnia: Zwierzęta z całego świata

Drodzy rodzice! Nie mamy jeszcze wszystkich dyplomów z Wyprawki. Prosimy o dostarczenie ich najpóźniej do środy. 

1. "Kto jak skacze"- Rozgrzewka  na dobry tydzień 

2. „Ćwiczenia poranne” 

„Kaczki na wodzie” – ćwiczenia tułowia. Dzieci wykonują przysiady, podnoszą wyimaginowany kamień i naśladują puszczenie „kaczki” na wodzie – rzuty prawą i lewą ręką.

„Kto silniejszy” – ćwiczenia siłowe. Dzieci w parach z rodzicem siedzą przodem do siebie w siadzie rozkrocz­nym, stopy zwarte ze stopami współćwiczącego. Trzymają wspólnie szarfę za końce. Dziecko obniża plecy do leżenia tyłem – przeciągając współćwiczącego do skłonu w przód, po czym następuje zmiana ról. Na sygnał rodzica.: Kto silniejszy? dzieci starają się przeciągnąć partnera na swoją stronę.

„Zanurzamy się” – zabawa skoczna. Dzieci wykonują kilka sprężystych podskoków obunóż w miejscu i przysiad podparty – zanurzają się w wodzie.

„Niedźwiedź zasypia” – ćwiczenia uspokajające. Dzieci w siadzie skulnym, z głową zbliżoną do kolan robią wydech. Następnie w siadzie prostym, ze wzniesionymi ramionami robią wdech.

3. „Zwierzęta małe i duże”– wysłuchanie opowiadania i rozmowa na temat jego treści. N. zaprasza dzieci do wysłuchania opowiadania o zwierzętach. Prosi o uważne słuchanie i zapamiętanie, czym różni się pszczoła od osy, jakie zwierzęta mają podobny kolor skóry, dlaczego konie noszą takie dziwne nazwy. N. może przyczepić na tablicy zdjęcia tych zwierząt, by dzieciom było łatwiej skupić się na treści opowiadania.

Zwierzęta małe i duże    Maciej Bennewicz

– Osa! – Ada zaczęła nerwowo machać rękami, żeby odgonić owada.

– To nie jest osa, tylko pszczoła – stwierdziła spokojnie babcia. – Przestań machać, to spokoj­nie odleci i nic ci nie zrobi. A jak machasz, to możesz ją tylko zdenerwować. Pomyśli, że chcesz jej zrobić krzywdę.

– Skąd wiesz, babciu, że to pszczoła? – spytała Ada.

– Mój tata był pszczelarzem, a teraz mój brat, Stanisław, również zajmuje się pszczelarstwem. Całe dzieciństwo mieszkaliśmy z pszczołami. Osy są dłuższe i jaśniejsze od pszczół. A pszczółki są krępe, grubiutkie i ciemne. Mają też więcej brązowych włosków. Pewnie szukała tutaj pyłku kwiatów. Pszczoły rzadko kogoś żądlą bez powodu, to bardzo pożyteczne owady.

– Wiem, babciu, robią miód – stwierdziła Ada.

  – Tak, aniołku. – Babcia czasem w ten miły sposób zwracała się do Ady. – Pszczoły wytwa­rzają miód z pyłku kwiatów. Muszą się dużo napracować, żeby zebrać zapasy. Jeden słoiczek miodu to praca setek pszczół.

– Babciu, a skąd pszczoły wiedzą, dokąd mają lecieć po ten pyłek, z którego robią miód – spytał Adam. – Przecież nie potrafią mówić. Nie mogą spytać o drogę, nie mają też map ani nawigacji.

– Pszczoły wylatują z ula na zwiad. Jeśli któraś z nich znajdzie pole pełne smakowitego pyłku kwiatowego, na przykład kwitnącego rzepaku, lub aleję lip, wówczas zbiera pyłek i wraca do ula. Na miejscu informuje pozostałe pszczoły w ich specjalnym, tajemniczym języku.

– W tajemniczym języku? – zdziwił się Adam.

– Tak – przytaknęła babcia. – Pszczółka tańczy i w ten sposób pokazuje innym pszczołom, którędy lecieć na pole obfite w pyłek, jak jest daleko i jakie znaki po drodze wskażą właściwy kierunek.

– Tańczy? – powtórzyła Ada.

– Tak jest, macha skrzydełkami, wykonuje specjalne kroki i to jest tajemnicza mowa pszczół. Inne się przyglądają, a potem, żeby zapamiętać trasę, naśladują ruchy mądrej przewodniczki. I już kilka chwil później pole jest pełne pszczół, które zbierają pyłek. Pszczoły przenoszą pyłek z kwiatu na kwiat, dzięki czemu zapylają kwiaty, a te mogą potem zmieni się w owoce.

– A przy okazji z pyłku powstaje miód – dodała Ada.

– Znakomicie – pochwaliła ją babcia.

– Pszczoła jest prawie takiego samego koloru jak żyrafa – stwierdził Adam, który przeglądał właśnie książkę o zwierzętach. – Czy żyrafy też zapylają kwiaty? – Chłopiec wskazał fotografię, na której długi język żyrafy dotykał liści na wysokim drzewie.

– Nie, syneczku – odpowiedziała babcia, która była biologiem, dlatego znała się na zwierzę­tach jak nikt w rodzinie. – Żyrafy jedzą liście. Muszą szybko obgryźć jedno drzewo akacji, gdyż ta roślina potrafi ostrzegać inne w pobliżu przed intruzami.

– Babciu, w jaki sposób akacje ostrzegają się nawzajem? – spytała Ada.

– Po kilku minutach obgryzania sok w liściach robi się gorzki i przestaje żyrafom smakować. Dzięki temu akacja traci tylko trochę liści. Gdyby nie ten ochronny zabieg,

– Ciekawe, czy na świecie są jeszcze inne zwierzęta w podobnym kolorze jak pszczoły mogłaby stracić ich zbyt wiele i nie przeżyć. Jednak dzięki mechanizmowi obronnemu chroni siebie i inne drzewa w pobliżu, które na sygnał także gorzknieją.

– Bardzo mądre te akacje – stwierdziła Ada.

i żyrafy – zamyślił się Adam.

– Nie mówi się „w kolorze” tylko w podobnym umaszczeniu, prawda, babciu? – Ada zrobiła mądrą minę.

Adam wzruszył ramionami i ostentacyjnie odwrócił się, zakrywając książkę.

– Można mówić, jak się chce – żachnął się.

– Zamiast się kłócić i robić sobie przykrość, poszukajcie zwierząt podobnych do pszczół, czy­li żółto-pomarańczowo-brązowych – zarządziła babcia.

Pogłaskała Adama po głowie i poprosiła o przyniesienie kilku książek. Po chwili na stole pojawiły się zdjęcia i rysunki tygrysa, szerszenia, kota domowego, psa, kameleona i konia.

– Co do słowa „umaszczenie” to prawda, tak się mówi – stwierdziła babcia. – Kolor zwierzę­cia to inaczej jego umaszczenie. Hodowcy koni nazywają w bardzo ciekawy sposób różne kolo­ry, czyli umaszczenia tych zwierząt. Na przykład koń, który wydał się wam podobny do pszczo­ły, nosi nazwę srokacz albo inaczej koń maści srokatej.

Adam wstał i po chwili przyniósł kolejną książkę, tym razem z fotografiami koni.
- Naucz nas, babciu, maści konia- zaproponował i wskazał palcem jasnobrązowego konia z ciemnobrązową grzywą.
- To jest koń gniady- odpowiedziała babcia, poprawiając okulary.
Adam przerzucił kilka kartek i w końcu jego palec trafił na szarobiałego konia w czarnobrązowe ciapki.
- Wygląda, jak lody straciatella- ucieszyła się Ada.- Uwielbiam ten smak.
- To jest maść taranta albo tarantowata- stwierdziła babcia.
Adam wskazał czarnego konia.

– To koń kary – odpowiedział babcia. – Ten ma granatowy połysk, więc mówi się o nim koń kruczy, bo ma umaszczenie podobne do tego ptaka. U koni mówimy o umaszczeniu, u ptaków – o upierzeniu.

– A kruki, babciu, co to za ptaki? – spytała Ada.

– Kruki żyją bardzo długo. Najstarszy żył ponoć w Londynie na zamku Tower. Miał 44 lata. Kruki łączą się w pary na całe życie. Potrafią bronić swego terytorium i są wszystkożerne, czyli jedzą, co im do dzioba wpadnie. – Babcia zaśmiała się i wyciągnęła z szafki herbatniki.

– Super, znamy już cztery umaszczenia koni! – Adam aż klasnął w ręce z radości. – Srokacz, gniady, taranta i kary.

– Oraz zwyczaje pszczół, żyraf i kruków – uzupełniła Ada.

– Proponuję małe powtórzenie. Wydrukujemy czarno-białe rysunki koni, a wy pokoloruje­cie je zgodnie z poznanym umaszczeniem.

– Super! – ucieszyły się dzieciaki.

– Babciu, a można narysować srebrnego konia – spytała Ada. – Takiego jak jednorożec?

– Oczywiście, że tak, koń o srebrnym umaszczeniu to maść siwa lub biała, a lekko kremowa to jeleniowata.

Srokacz, gniady, taranta i kary

Gdy razem ustawisz – będą dwie pary.

W jednym powozie cztery koniki,

Jadą w zaprzęgu zwanym kwadryga.

A piąty konik jak jednorożec

Siwą ma grzywę i białe nozdrza.

Cały jest biały, to umaszczenie

Czasem nazywa się maścią jelenia.

Po przeczytaniu opowiadania N. zadaje dzieciom pytania: O jakich zwierzętach opowiadała bab­cia? Czy zapamiętaliście, czym różni się pszczoła od osy? Skąd pszczoły wiedzą, gdzie mają lecieć po pyłek kwiatowy? Jak myślicie, czy takie naśladowanie ruchów pszczoły jest proste? Jakie inne zwierzęta mają „kolor” podobny do pszczół? Czy wiecie dlaczego zwierzęta mają paski? (Paski służą za kamuflaż i zapewniają ochronę przed drapieżnikami. Pomagają też regulować temperaturę ciała –czarne paski pochłaniają ciepło, a jasne je oddają).

4. „Pszczółka” – zabawa ruchowa. Dziecko naśla­duje  bzyczenie pszczoły i  używając rąk, zaczyna naśladować lot pszczoły. Unosi i opuszcza ręce, zatacza koło i siada na kwiatku ( poduszce)  zastyga w milczeniu.

5.„Przeszkoda”– zabawa ruchowa. R. układa z linek dwie równoległe linie stanowiące rów. Po jed­nej stronie rowu wyznacza pastwisko dla zwierząt, po drugiej – wodopój. Dziecko naśladuje zwie­rzęta i biegnie  z pastwiska do wodopoju i z powrotem, za każdym razem prze­skakując przez rów. Dzieci bawią się przy dźwiękach finału Karnawału zwierząt Camille’a Saint-Saensa.

6.„Zwierzęta”– zabawa matematyczna. R.  rozdaje dziecku karty z W17 oraz mały dywanik i tacke  lub talerzyk. Ponadto R. prosi dzieci o wyjęcie cyfr z Alfabetu. Zaprasza dziecko do nazywania zwierząt widocznych na ilustra­cjach. Może poprowadzić tę część zabawy w języku angielskim (bocian – stork, słoń – elephant,

żyrafa – giraffe, lew – lion, wąż – snake, jaszczurka – lizard, żaba – frog). Następnie R. zaprasza dziecko do ilustrowania opowiadania obrazkami: Poproszę, abyś wybrał ze swojego zestawu wszystkie ptaki. Ile ich jest? Na jednym podwórku spotkały się cztery ptaki, połóż je na swoim  dywani­ku: sikorka, wróbel, gołąb i gęś. Ile ich było? Nagle z domu wyszła gospodyni i to wystraszyło sikorkę i wróbla. Te dwa ptaki odleciały, odejmę je z tablicy. Ile ich zostało?  Po zakończeniu opowieści R. prosi dziecko, aby wyjęło cyfry, które ilustruję liczbę ptaków na początku i na końcu historii. Pomiędzy nimi R. przyczepia znak odejmo­wania i prosi dziecko, aby zrobiło to samo. Znajdź   cyfry w Alfabecie i ułóż wynik.

R. proponuje jeszcze kilka ćwiczeń tego rodzaju, za każdym razem prosząc dziecko, by ułożyło rów­nież zapis liczbowy. Chętnie dzieci mogą zaproponować opowiadanie dotyczące odejmowania dla R.

7. „Jak wygląda znak odejmowania? – zabawa ruchowa. R. prezentuje dziecku sposób pisania znaku odejmowania. Następnie prosi, by spróbowało go pokazać za pomocą różnych części ciała. Chętne dzieci podają pomysły, które powtarza R. Na koniec dziecko pisze znak odejmo­wania w powietrzu i na podłodze, układa z kredek, patyczka.

8. Praca w Kartach Pracy

Praca z KP4.34a – przeliczanie zwierząt, zapisywanie odejmowania.

Praca z KP4.34b – wykluczanie ze zbioru, odszukiwanie zwierzęcia, które nie pasuje do pozosta­łych. Rysowanie zwierzęcia zgodnie z instrukcją. 

 9. „Jakie słyszysz zwierzę?” – zabawa dźwiękowa. Rozpoznawanie  odgłosów wydawanych przez różne zwierzęta. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, jakie zwierzę właśnie słyszały.

Kochani pamiętajcie oczywiście o higienie rąk i stosowaniu zwrotów grzecznościowych. Udanego dnia i tygodnia:) Pani Danka i Pani Asia